Men kan verschillende methodes met een toenemende nauwkeurigheid gebruiken voor de beoordeling van de fysieke arbeidsbelasting, dat is de door het lichaam ontwikkelde energie per seconde (de kracht) om het werk te verrichten.

Het energieverbruik uitgedrukt in watt, is een absolute waarde volgens de activiteit, maar die anders kan worden ervaren door de werknemers (vb. mannen of vrouwen).

Fysieke arbeid kan ingedeeld worden in licht, middelmatig, zwaar of zeer zwaar werk. De kwalificaties licht, middelmatig, zwaar en zeer zwaar worden gebruikt voor een onafgebroken arbeid van 8 u. Zij hebben geen toegevoegde waarde voor een occasionele arbeid van enkele ogenblikken.

De kwalificaties licht, middelmatig, zwaar en zeer zwaar werk worden in de wetgeving gebruikt om de fysieke arbeidsbelasting aan te geven en de weerslag daarvan op de thermische belasting van het lichaam. Het gaat wel degelijk om een fysieke arbeidsbelasting in absolute waarden (watt) en niet om een mentale, cognitieve of andere belasting, en die uitsluitend verband houdt met de te verrichten fysieke arbeidsactiviteit en niet met de fysieke capaciteiten van de werknemer

Om te bepalen of een werknemer fysiek in staat is om de arbeid gedurende 8 uur te kunnen verrichten, moet men weten of dat werk aan de fysieke capaciteit van de werknemer is aangepast. Men zal de fysieke belasting dus in relatieve waarden moeten beoordelen. Men zal de verhouding berekenen tussen de vereiste kracht om het werk uit te voeren en het verschil tussen het maximale arbeidsvermogen van de werknemer en het rustmetabolisme. Men heeft het dan over licht werk voor een werknemer als die verhouding 10% bedraagt, middelmatig werk bij 20% en zwaar werk bij 30%.

Er bestaan diverse methoden om de fysieke werkbelasting te beoordelen via:

• de classificatie van de arbeid in licht, middelmatig, zwaar of zeer zwaar;
• specifieke activiteitentabellen;
• de meting van de hartslag;
• de meting van het zuurstofverbruik.