Iedereen gaat liefst gezond en fit naar het werk. De werkgever is overigens verplicht om de arbeidsomstandigheden te bevorderen om de gezondheid en de veiligheid van de werknemers te beschermen. Maar de werkelijkheid is soms anders, vanaf het moment dat medische redenen de arbeidsgeschiktheid aantasten.
Elke werkgever moet immers preventiemaatregelen nemen voor de gezondheid en de veiligheid van de werknemers in het kader van de wet betreffende het welzijn op het werk. Wanneer een werknemer afwezig is, moet de werkgever eveneens maatregelen nemen om de terugkeer naar het werk te bevorderen na gezondheidsproblemen, dat maakt deel uit van het globale preventiebeleid.
Een beleid van werkhervatting is essentieel bij de preventie van langdurige afwezigheden. Een dergelijk beleid pakt de factoren aan die de werkhervatting belemmeren en schept voorwaarden voor een snellere terugkeer naar het werk.
Investeren in de terugkeer naar het werk is rendabel. Het absenteïsme brengt hoge kosten teweeg:
- directe: gewaarborgd loon, verlies van kennis… ;
- indirecte: onkosten in verband met de selectie, inzet van externe arbeidskrachten, productie- en kwaliteitsverlies, administratieve onkosten…
De invoering van preventiemaatregelen gebeurt op 2 niveaus:
- collectief: op ondernemingsvlak, invoering van werkhervattingstraject op een proactieve, coherente en doelgerichte manier. Concreet:
- contactprocedure tijdens de afwezigheden
- aangepaste taakinhoud
- verantwoordelijkheden van de hiërarchische meerdere
- samenwerking tussen de betrokkenen
- …
- individueel: etappes van het individueel traject. Concreet: wie doet wat, hoe, wanneer en met welk doel?
Een werkhervattingsbeleid maakt het voor de onderneming mogelijk:
- om de verworven kennis en expertise te behouden
- om te zorgen voor de continuïteit van de productie en van de dienstverlening;
- om de aanwervings-, opleidingskosten te beperken;
- om op een sociaal verantwoorde manier te handelen: positief imago van de onderneming, valorisering van de werknemers.
