Aan de hand van de WBGT-index (WBGT = Wet Bulb Globe Temperature) kan worden bepaald of een persoon binnen een bepaalde omgeving gedurende 8 uur kan werken.

Men moet er goed op letten om de WBGT-index niet te verwarren met de luchttemperatuur die zeer verschillend is.

De WBGT-index wordt beschreven door de norm ISO 7243 “Warme omgevingen - Ramen van de thermische externe belastingen van de mens aan het werk, gegrond op de WBGT-index (natte temperatuur en temperatuur van de zwarte bol)”.

Formules:

• WBGT = 0,7 t_wb + 0,3 t_g (zonder zonnestraling);
• WBGT = 0,7 t_wb + 0,2 t_g + 0,1 t_a (met zonnestraling).

t_wb = natuurlijke vochtigheidstemperatuur

t_g = zwarte boltemperatuur

t_a = luchttemperatuur

De zwarte boltemperatuur meet men met een zwarte bolthermometer. Dat is een klassieke thermometer die men in een rubberen dop steekt die op zijn beurt in een koperen bol met een diameter van 15 cm wordt gestoken die mat zwart is geverfd. Het reservoir van de thermometer wordt in het centrum van de bol geplaatst.

Er wordt aangeraden de natuurlijke vochtigheidstemperatuur niet rechtstreeks te meten, maar die te berekenen op basis van de volgende klimatologische parameters:

• de luchttemperatuur;
• de luchtvochtigheid;
• de gemiddelde stralingstemperatuur;
• de luchtstroomsnelheid.

De natuurlijke vochtigheidstemperatuur en de WBGT-index kunnen dan door middel van een aantal tabellen worden geraamd; meer informatie in de brochure op de website van de FOD Werkgelegenheid, Arbeid en Sociaal Overleg, in de module Publicaties > Thermische omgevingsfactoren.

Met bepaalde toestellen kan men de WBGT-index rechtstreeks meten, maar men moet erop letten dat die ook de primaire parameters kunnen geven die aan de basis van de berekening liggen. Als de gemeten index hoger zou liggen dan de actiewaarden, dan is het beter om de foutieve parameter te kennen, zodat men daaromtrent de nodige preventiemaatregelen kan nemen.